6 წელიწადში: დაწვა 29 000 ლიტრი ბენზინი, ჩავასხით 93 ლიტრი ზეთი, 8-ჯერ გამოვცვალეთ საბურავები

AUTO BILD-ის ხანგრძლივი ტესტი 100 000-კილომეტრიანია ხოლმე, რის შემდეგაც მანქანას ვშლით და მასზე რეცენზიას ვწერთ, მაგრამ ერთგულ მკითხველებს ეხსომებათ, რომ ამ ”C-კლასის” შემთხვევაში ტესტის გახანგრძლივება გადავწყვიტეთ. ”მერსედესის” მოკრძალებული სედანი 200 000 კილომეტრის შემდეგაც იმდენად კარგ ფორმაში იყო, რომ კიდევ ერთ ხანგრძლივ ტესტზე წავედით და ახლა უკვე 300 000 კილომეტრი აქვს გავლილი. დასაშლელად ისევ გვეცოდება. ახლა მხოლოდ ის გვაინტერესებს, სადამდე ივლის, როდის გაჩერდება


ჩვენს თეთრ ”C-კლასს” არაერთ ხიდზე გადაუვლია, მაგრამ არცერთი არ იყო ისეთი შთამბეჭდავი, როგორც Pont de l’Artuby, დუ ვერდონის გრან კანიონზე

სალონში უკვე სუნი დგას. არც ისე მძაფრი, რომ ვერ ავიტანოთ, მაგრამ მაინც სუნი. არც რძე დაგვიქცევია და არც საჭმლის ნარჩენები დაგვიტოვებია - ეს ასაკთან ერთად მოსული სუნია. ჟურნალისტისთვის, რომელსაც დადებითი ცნობების გავრცელებას უარყოფითი ცნობების გავრცელება ურჩევნია, ეს სუნი დიახაც მისწრებაა იმ ფონზე, რომ უკვე მთელი მსოფლიოსთვის კარგად ნაცნობი ”C-კლასის” ნეკროლოგს ჯერ კიდევ არ გთავაზობთ. მანქანა დადის. დარბის. არ ჩერდება. რედაქციაში კი უკვე მართლა სერიოზულად გვეჩვენება, რომ ეს სამარადისო ავტომობილია.

”მერსედესის” მოკრძალებულ სედანს, რომელიც AUTO BILD-მა ექვსი წლის ინ ინკოგნიტოდ შეიძინა, ზუსტად 301 800 კილომეტრი აქვს გავლილი. სწორედ ამდენს მიჩვენებს გარბენის ელექტრონული მაჩვენებელი, რომლის ჩამოყრა შემაძრწუნებლად ადვილია. შეაერთებ კომპიუტერს და ცაკ... რამდენსაც გინდა, იმდენს დაუწერ! AUTO BILD-ის ერთგულ მკითხველებს ისიც ეხსომებათ, რომ ორი წლის წინათ, სექტემბერში, სწორედ ეს მანქანა მივუყვანეთ ინტერნეტში ნაპოვნ ჩამომყრელს და ჩვენი თვალით ვნახეთ, რაოდენ მარტივად ყრიან გარბენს. შესაბამისი სტატიაც წაკითხული გექნებათ - მაშინ იმ ტიპს 140 000 კილომეტრი ჩამოვაყრევინეთ და ”C-კლასი” რამდენიმე წამში 6 000 ევროთი გაძვირდა. მაგრამ ამჟამინდელი გარბენი ზუსტია (იმ ტიპს მაშინვე რეალური გარბენის დაბრუნება ვთხოვეთ), რასაც ის უამრავი ბლოკნოტი ადასტურებს, რაც ამ მანქანას მოყვება და სადაც AUTO BILD-ის მტესტავები წლების მანძილზე, ყოველდღიურად ახალ-ახალ ჩანაწერებს აკეთებდნენ.


თეთრი ”ბენცი” ვერც თოვლმა და სიცივემ შეაჩერა, რაც Pirelli-სა და Bridgestone-ის ხარისხიანი ზამთრის საბურავების დამსახურებაცაა

ჩანაწერებში კრიტიკას იშვიათად შეხვდებით. მეტიც: ავტორები მანქანას ხშირად სიყვარულსაც კი უხსნიან. ”აბსოლუტურად შიშველი C 180 ყოველდღიური მოხმარებისთვის სავსებით საკმარისია და მფლობელს გააბედნიერებს,” - წერს მაგალითად ტესტ-რედაქტორი ანდრეას ბორხმანი მე-100 000 კილომეტრის შემდეგ 42-ე ბლოკნოტში. ეს ჩანაწერი 2009 წლის 16 ოქტომბერსაა გაკეთებული. მანქანა მართლაც შიშველია, რასაც ჯერ კიდევ ქარხნული, ფოლადის დისკები და 195/60 R 16'' საბურავებიც მოწმობს. ინტერიერში ”მერსედესისთვის” ყველაზე დაბალფასიანი, შავი კოკპიტი დომინირებს, საჭეზე კი ისეთი ღილაკებია, ბაზრობაზეც რომ შეიძლება წააწყდეთ.

ერთადერთი ექსტრა-ოპცია Audio 50 APS-ია, პატარა ნავიგაცია, რომელიც მაშინ 1856 ევროდ ვიყიდეთ და რომელსაც ჩემი კოლეგები ყოველთვის ლანძღავდნენ იმის გამო, რომ მათ არაერთხელ აურია გზა-კვალი. AUTO BILD-ის ყველაზე ასაკოვანი ავტორი იოახიმ ვალტერი თავის 30 წლის სამაგიდო გლობუსს გაცილებით უკეთეს ნავიგაციად მიიჩნევს, ვიდრე ამ ხელსაწყოს, რაც უფრო პოლონეთის ერთ-ერთ დიდ აუქციონზე, იაფად ნაყიდი CD-ის ბრალია. 214 187-ე კილომეტრზე კი მოთმინების ფიალა აგვევსო და ახალი CD ჩავდეთ, მაგრამ ნავიგაციას ამანაც ვერ უშველა დიდად. იმ კოლეგები, რომლებსაც ნავიგაციის აპლიკაცია სმარტფონებში აქვთ, რა თქმა უნდა, არ უნერვიულიათ.

დროთა განვავლობაში ამ ”C-კლასის” მიმართ თვით ისეთ კოლეგებსაც კი გაუჩნდათ სიმპათიები, რომლებიც პირადად ”მერსედესის” კონკურენტ ბრენდებს ამჯობინებენ. მაგალითად, BMW-ს ფანი მარიო პუკშეჩი 245 497-ე კილომეტრზე წერს: ”შესანიშნავად დადის. მაჩვენებელზე 150 000 კილომეტრით ნაკლებიც რომ ეწეროს, დავიჯერებდი!”


ტურ დე ფრანსის მონაწილეები ამ გზას ვერ იტანენ, ”C-კლასს” კი პრობლემები, რა თქმა უნდა, არ შეექმნა: უკან 1912 მეტრზე შემდგარ Mont Ventoux-ს ხედავთ

თეთრი ”C-კლასი” მართლაც ღირსეულად ბერდება. თუმცა ამ 6 წელიწადში ამ მანქანისადმი, შესაძლოა, ზედმეტად თბილადაც კი განვეწყვეთ და დროა, პრობლემებზეც ვთქვათ. პრობლემები, რა თქმა უნდა, იყო, რაც ლოგიკურია, რადგან ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, მანქანამ დედამიწას დაახლოებით 7,5-ჯერ შემოუარა.209 883-ე კილომეტრზე აქსელერაციის სატერფული შევცვალეთ, საიდანაც, დაახლოებით 2000 კილომეტრის შემდეგ, გვარიანად დიდი ქვის მოხვედრის შემდეგ, ახალი საქარე მინაც დაგვჭირდა, რაც 710 ევრო დაგვიჯდა. რედაქციის ბიუჯეტი განსაკუთრებით ახალმა, სამგზიანმა კატალიზატორმა აზარალა, რომელიც 1760 ევრო და 48 ცენტი ღირდა. კატალიზატორის გამოცვლა 270 598 კილომეტრის გავლის შემდეგ გახდა საჭირო. ამასთან სამუხრუჭე სისტემის განახლების ხარჯი (850 ევრო) თითქმის სასაცილოა. 240 000 კილომეტრის შემდეგ კომპიუტერმა უსაფრთხოების ბალიშების სისტემაში შეცდომა შეგვატყობინა, თუმცა ეს კონტაქტის ბრალი აღმოჩნდა.

Mercedes 190-ის (W201) რეალური შემცვლელის ერთ-ერთი მთავარი საიდუმლო კი ჯერაც არ გაგვიმჟღავნებია. თუკი პირველ ”C-კლასს” (W 202) და მის შემცვლელ 203-ს კოროზიის დაახლოებით ისეთივე პრობლემები ჰქონდათ, როგორც მათ უფროს ძმას, ”E-კლასს” (W 210), ჩვენი გმირი (204) ამ მხრივ 6 წლისა და 300 000 კილომეტრის გავლის შემდეგ სოლიდურად გამოიყურება. იატაკი, საბურავის თაღების შიდა კედლები, კარების კანტები - ყველაფერი სუფთაა!
სამაგიეროდ, ეს ავტომობილი ნათურებთან ვერ მეგობრობს. C 180 K ნათურებს ისე ჭამს, თითქოს მართლა ამით იკვებებოდეს. მინიმუმ 20 ნათურა აქვს გამოცვლილი და დარწმუნებული ვარ, რომ ჩემმა ზარმაცმა კოლეგებმა რამდენიმე არც მიათვალეს ან, სათვალავი აერიათ. მიზეზი, თუ რატომ ანადგურებს მანქანა ნათურებს, ჩვენთვისაც კი გაურკვეველია. ამ ფენომენს ამომწურავად ვერც ექსპერტები ხსნიან. საბედნიეროდ, Xenon-ზე უარის თქმა და მაშუქში ნათურის გამოცვლა ძალიან ადვილია. თუმცა ჩვენს გმირს ყველაზე დიდი მადა იქ აქვს, სადაც შეუიარაღებელი ხელით ვერ მიუდგები. ძრავის შიგნით, მუხლა ლილვს, კომპრესორს და სხვა დეტალებს მუდმივად ზეთი სწყურიათ.